First impressions; exploring Sydney

Ik begin dit verslag met een citaat uit het liedje '93 million miles' van Jason Mraz: 'In life you're gonna go far. If you do it right, you'll love where you are.' Well, I must be doing it right then, because I LOVE THIS CITY.

Ik snap nu ook weer waarom ik in Marseille elke week een blog schreef, het is namelijk allemaal veel te veel om te onthouden als je er langer mee wacht. Wat heb ik enorm veel meegemaakt; ik zal zo veel mogelijk in dit verslag terug proberen te laten komen.

Wow, ik zie nu dat mijn vorige verslag op dag 1 was. Om dus maar bij het begin te beginnen; ik ben op dag 1 inderdaad tot 10 uur wakker gebleven en om 7 was ik eruit voor mijn eerste dag. Dit was een trainingsdag, waarin we het bedrijf en haar waarden leerden kennen en daarbij ook de meeste managers ontmoetten. Ik en vijf anderen die in die week begonnen kregen zo van 9 tot 5 een training; het eerste onderdeel van een 8-delig trainingsprogramma om Sofitel-bloed door onze aderen te laten stromen. Onder anderen een manual van 8 pagina's over hoe we ons moeten kleden, om maar aan te geven hoe professioneel alles gebeurt. Wat ik mooi vond, was dat we vanaf moment 1 'ambassadeurs' werden genoemd in plaats van werknemers.

Dat we ambassadeurs zijn is vanaf dat moment ook wel gebleken, het is niet alleen een mooi verkooppraatje. Het bedrijf steekt echt perfect in elkaar, iedereen is even aardig tegen elkaar, iedereen werkt hard om alle projecten tot een succes te maken en iedereen is bereid om anderen te helpen. Zo begon ik op de donderdag, nadat ik woensdag vrij had gehad en even Bondi Beach was gaan bekijken, aan mijn eerste werkdag. Ik zit in een kantoor met 1 man en 3 vrouwen en heb mijn eigen computer en telefoon. Alles werd me uitgelegd, waar we nu mee bezig zijn, wat mijn taken gaan worden etc. Vervolgens kreeg ik al wat kleine taken om er alvast een beetje in te komen. Vrijdag was hetzelfde verhaal, nog steeds een soort van introductie waarin ik al een beetje mocht proeven aan het grote werk.

Vrijdag kreeg ik op het werk te horen dat ik op zaterdag mee mocht naar de nationale première van de musical The Addams Family. Nogal een mooie verrassing op je tweede werkdag! Dus zaterdag ging ik iets minder net gekleed dan normaal, oftewel niet in pak, maar in colbert/nette broek/nette schoenen naar het hotel, waar een cocktailparty was voordat we naar de musical gingen. Een beetje onwennig natuurlijk, want ik kende niemand echt, maar ik heb me toch goed geamuseerd. Vervolgens was het zo ver, we gingen naar de musical! Nog even stress, want de baas zat met mijn ticket in de andere bus, dus ik had geen ticket toen ik over de rode loper moest. Gelukkig stond zij mij echter bij de ingang op te wachten, nadat ze blijkbaar zelf ook even stress had gehad omdat ik 'kwijt' was. De musical was echt geweldig; grappig, goed geacteerd en redelijk gezongen. Na de musical gingen we naar een afterparty in 'Town Hall'; wat was dát vet! Prachtige locatie, mooi verlicht en gratis champagne/wijn/bier etc. De DJ stond voor het enorme orgel dat Town Hall sierde (zie foto). Daarna ging ik met enkele huisgenoten het nachtleven van Sydney ontdekken en ondanks dat ik nog niet veel heb gezien (blijkbaar), was dit meer dan acceptabel.

Na opnieuw een dagje op het strand te hebben gelegen was het maandag tijd voor een nieuwe werkweek. Deze week zou ik een oriëntatie doorlopen bij alle afdelingen om mij te laten zien wat andere afdelingen doen, zodat iedereen onderling weet waar we ons mee bezig houden. Mijn baas had vakantie deze week, dus er moesten ondertussen wel nog wat dingen geregeld worden op kantoor. Zo heb ik deze week meegelopen met Housekeeping, Banquet Operations, Receptie, Conciërge, Marketing&Sales (mijn eigen afdeling), Reservations, Conference&Events, etc. Van kamers opruimen tot lepels oppoetsen en van gasten ontvangen tot evenementen plannen. Van alles is langsgekomen. Tijdens mijn conciërge-oriëntatie heeft de conciërge me alles over Sydney verteld, over de geschiedenis en waar ik zeker naartoe moet. Vervolgens mocht ik even naar Circual Quay lopen, waar de Harbour Bridge en Opera House zijn; Eindelijk kon ik ze gaan zien! Het is meer het idee dat je het ziet dan dat het echt indrukwekkende gebouwen zijn, wat het indrukwekkend maakt. Evengoed was ik onder de indruk.

Donderdag had ik opnieuw een trainingsdag. Van 9 's ochtends tot 5 's middags bespraken we hoe we er uit moeten zien en hoe we ons moeten gedragen volgens Sofitel-standaarden. Ja, inderdaad, 8 uur lang. Opnieuw een teken van hoe professioneel het wordt aangepakt. Ik heb het idee dat ik echt in een topbedrijf terecht ben gekomen. Eén opdracht in de training was erg leuk; The Change Game. Eerst een minuut naar een partner kijken, vervolgens ruggen tegen elkaar en 5 uiterlijke veranderingen aanbrengen. Deze moest je dan ontdekken, waarna je nog een keer 5 veranderingen moest aanbrengen. Zo werden zowel creativiteit als adaptief vermogen getest. Hoe gaan we met verandering om? Na deze trainingsdag had ik WEEKEND! Lang weekend, vrijdag tot en met maandag. 's Avonds ben ik samen met Freek, een huisgenoot die ook vorige week is gearriveerd, de Opera House en Harbour Bridge by night gaan bekijken. Dat moesten we toch ook gezien hebben.

Vrijdag besloten Freek en ik naar The Blue Mountains te gaan. Ik had van zowel conciërge als huisgenoten gehoord dat het prachtig was, dus ging ik maar eens checken. En het was zeeeeer de moeite waard. 3 uur heen reizen en 3 uur terug, maar het was echt magisch. Een schaafwond op mijn heup en mijn duim twee keer uit de kom gehad, maar het was het allemaal waard. Je moet er iets voor over hebben om foto's onder watervallen en op bergen te kunnen maken. En ja, dan glij je wel eens uit. Kan gebeuren. Vrijdagavond hebben we op mijn kamer, die ondertussen is omgevormd tot 'chillkamer', iets gedronken met die paar huisgenoten die niet naar Melbourne zijn. Er zijn namelijk 15-20 huisgenoten naar Melbourne dit weekend.

Zaterdag zijn we op 's middags op het strand gaan liggen en 's avonds moest ik er dan toch aan geloven; mijn eerste hardstyle feest in mijn leven. Nou, dat was me wat. Ik hou nog steeds niet van de muziek, al wen je er wel aan, maar ik heb me zeker goed geamuseerd. Door het feestje was eerste paasdag echter een dag van uitbrakken. 's Avonds eens langzaam opstaan, iets gaan eten en vervolgens wachten tot de familie bij tante Rianne gearriveerd was, zodat ik even met ze kon Skypen.

Vandaag zouden we naar Watsons Bay gaan en vervolgens de Coastal Walk doen, maar omdat het volgens de voorspellingen gaat regenen, slaan we Watsons Bay over. Vanaf vanmiddag 3 uur zou het goed worden, dus dan gaan we wel de Coastal Walk doen. Beginnen op Coogie Beach en dan langs de kust langs Bronti Beach en Bondi Beach. Dus ik ben benieuwd. Voor die tijd ga ik nu Django Unchained kijken.

Ik hoop dat jullie zo weer op de hoogte zijn. Ik zal waarschijnlijk ergens in de weekends blijven schrijven. Aan alle mensen in Born e.o. Heeeeeeeeeel veel plezier bij de paasmarkt, vind het zonde dat ik er niet bij kan zijn, maar zeg nou eerlijk: Mijn plannen klinken ook niet verkeerd toch?? En aan de mannen van VV Born 1, Vaeg potverdomme de vloer aan met HBC he! Succes!

Tot snel.