Eerste indrukken

Maandag 3 september, poeh, wat een rare dag.. Een heel erg dubbel gevoel, van de ene kant heeeel veel zin in de nieuwe uitdaging die op me staat te wachten. Van de andere kant vrij down omdat ik afscheid moet nemen van vrienden, vriendinnen, vriendin en familie. 's Avonds om 10 uur toch ook maar eens beginnen met het inpakken van mijn koffer. Om twaalf uur nog een laatste biertje in Nederland gedronken en toen op naar bed.

Wel slapen of toch niet? Om 4 uur moet ik namelijk opstaan om richting Weeze te gaan voor wat één van de spannendste ervaringen van mijn leven zal gaan worden. Uiteindelijk rond half 2 besloten de ogen te sluiten en hier later spijt van gekregen, ik werd vermoeider wakker dan ik ging slapen.

Maar dat alles deed er niet toe, we waren onderweg naar Weeze! Een goed uur later waren we gearriveerd in Weeze, alwaar Bob (vanaf nu BvB), mijn klasgenoot en later ook huisgenoot, al op me stond te wachten. Na een laatste kop koffie en in mijn geval thee, konden we gaan inchecken en afscheid nemen van de ouders.

De vlucht zelf was niet zo spannend, duurde ook maar anderhalf uur. Heel anders dan de 11 uur die ik naar China gevlogen heb in april. Eenmaal aangekomen in Marseille begint het avontuur. Hoe komen we op het treinstation. We hebben wel al afgesproken dat iemand van Interact, het bureau voor de opvang van internationale studenten, ons op komt halen op het treinstation in Marseille. Uiteindelijk, na in gebrekkig Frans verschillende mensen aangesproken te hebben, vonden wij de plek waar we tickets konden kopen.

De koffers de bus in en op weg naar Marseille, een vreemde reis. We reden langs vervallen flats, oude gebouwen, het zag er allemaal heel ouderwets uit. Hoe dichter we echter bij het centrum kwamen, hoe beter het uit ging zien.

Aangekomen op het station was het één groot raadsel waar de mensen van Interact zouden wachten, totdat ik de MacDonalds zag, waarna ik me herinnerde dat ze bij de MacDonalds zouden wachten. En inderdaad, daar stond een Marokkaanse jongedame van Interact op ons te wachten. Ze nam ons mee richting de metrolijn.

Drie metrostations verderop konden we uitstappen en ons appartement gaan zoeken. Het bleek dat er niet veel studenten in dit deel van Frankrijk wonen, want ook onze 'begeleidster' wist de weg niet. Zo liepen we twee keer in de verkeerde richting, maar uiteindelijk hebben we het wel gevonden.

Een prachtig gesitueerd gebouw, midden tussen twee grote winkelstraten, dichtbij de oude haven (waar naar later bleek veel studentenbarretjes zijn). We arriveerden rond 10.15 en we hadden om 12 uur afgesproken om de sleutels in ontvangst te nemen en het contract te tekenen. We vroegen aan onze Marokkaanse (vloeiend Frans sprekende) 'begeleidster' van Interact of zij even kon bellen, want Bob had het nummer van de persoon met wie we af zouden spreken.

Het was geen probleem om eerder te komen, om half 11 zouden ze bij ons zijn. En dit was ook zo, dus we konden eindelijk naar binnen, eindelijk kijken waar we de komende vier maanden van ons leven zullen wonen. Ons appartement lag op de derde verdieping en we hadden 2 foto's gezien en een plattegrond. Verder wisten we niet wie of wat de derde huisgenoot was; welke nationaliteit, welk geslacht, welke leeftijd etc. Dus het was spannend.

Dus..... De kamer.. Eerst kwamen we op de kamer van BvB, 16 vierkante meter, een boekenkast, ladenkastje, stoeltje, bureau, bedje, alles erop en eraan. Wel wat scheuren in de muur en enigszins loslatend plafond, maar het zag er goed uit. Dus ik ging vol verwachting naar mijn kamer. Oei.. Dat was toch een ander verhaal. Klein, smal, geen ladenkastje etc. Ja, dat was even schrikken en ik baalde er ook behoorlijk van in eerste instantie. Maaaaar, ik ga niet bij de pakken neerzitten, dus ik heb de kamer heringericht, waarna het veel ruimtelijker uitziet en ik er zeker tevreden mee ben. Daarbij komt dat we natuurlijk alle geluk van de wereld hebben dat we álles in de buurt hebben (behalve de school, hetgeen natuurlijk niet onbelangrijk is). De school is op een half uurtje reizen hier vandaan, dus ook dat is goed te doen.

Toen was het tijd om Marseille te leren kennen. We hebben gebeld met Bob Walpot (vanaf nu Bob), een andere klasgenoot die reeds een week hier was. Hij is ook naar onze kamer komen kijken en daarna gingen we naar die van hem kijken. Bob zit 2 metrostations (incl. overstap) bij ons vandaan, dus dat valt te overzien.

We besloten eerst boodschappen te gaan doen, zodat we lunch konden maken; BvB en ik hadden namelijk niet ontbeten. We hebben toen bij Bob spaghetti met tomatensaus en cordon-bleu (echt studentenvoedsel???) gegeten, waarna we hebben gechilld op Bobs kamer, die er erg goed uitzag overigens.

We hebben vervolgens een oproep geplaatst op de Facebook van Interact (het studentenbureau) om diezelfde avond af te spreken om 10 uur bij O'Malley's; een Ierse pub bij de oude haven. Aangezien deze dichtbij ons appartement ligt, besloten we terug te keren naar ons appartement. We hebben eerst nog even alle ingrediënten gehaald voor een stokbroodje gezond (voor mij natuurlijk gezond Drik-style, zonder tomaat en ei etc.), zodat we ook avondeten hadden.

Toen we eenmaal gegeten hadden, gingen we chillen met de huisgenoot en een vriend van hem die hier was. De huisgenoot was er 's ochtends nogal van geschrokken dat wij arriveerden, omdat hij hier net over was ingelicht. De huisgenoot maakte een aparte eerste indruk. We zagen een tas vol lege flessen drank, hij had nogal een stonede blik en het huis was nogal smerig en er was minstens 2 weken niet gepoetst, afgewassen etc. Uiteindelijk blijkt de huisgenoot (ok, hij drinkt en hij rookt nog wel eens iets anders dan een sigaret) een heeeeele aardige gast te zijn. Hij helpt ons met alles, hij heeft ons nu zelfs een wachtwoord gegeven voor gratis WiFi en is gewoon heel behulpzaam en aardig. Hij heeft ons ook bijgepraat over tickets voor Olympique Marseille (omdat ik hier natuuuuurlijk heel graag naartoe wil) en over goedkope en leuke restaurantjes etc.

Na een paar uur met de huisgenoot en zijn vriend gespendeerd te hebben, zijn we richting O'Malley's vertrokken. We waren een half uur te laat, dus het 'feest' was al begonnen. Er zat een tafel met 15-20 Euromedstudenten bij elkaar (gelukkig herkende Bob iemand, anders hadden we dit misschien niet eens gezien). Denen, Belgen, Duitsers, Russen, een Mexicaanse, een Amerikaan, een Spanjaard, het was een internationale bedoeling. Maar wat werd er gedronken? Juist, Heineken! De hele tafel stond vol met flesjes Heineken, dat maakt een Nederlander trots.

Iedereen was even aardig, het was een heel gezellige eerste avond. We hebben besloten het niet te laat te maken, want we waren al een uur of 40 wakker (met een onderbreking van anderhalf uur slaap ongeveer). Op de weg terug gingen we, lekker studentikoos, nog even iets eten bij de MacDonalds (die hier tot 3 open is, I likeeee!), waarna we voor het eerst gingen slapen in ons nieuwe 'thuis'.